Zacht aan zee

De zee is goed voor alles. Ik heb een tranend linkeroog. Heb ik wel vaker. Vaak rond deze tijd van het jaar, begin van de herfst. Net als de bomen laat ik de zomer via mijn tranen los.
Het zout en de wind zuiveren misschien mijn oog. Dus wandel ik een flink stuk. Ik wil er zo snel mogelijk weer vanaf. Het is heel onhandig. Door de opwellende tranen zie onscherp, wil ze weg knipperen. Daardoor tranen over mijn wangen, voelt alsof ik verdrietig ben. Wang en ogen droog deppen. Ik word moe van mijn eigen oog.
Aan zee is het winderig, de zee is rustig en de temperatuur is heerlijk zacht.

In de nazomer

De tuin en ik negeren de herfst. Het is toch nog zomer. Hoezo hoor ik mensen over herfst? Gelukkig zit ik op dezelfde golflengte als onze tuin. Die maakt ook gewoon nog nieuwe bloemknoppen aan. Het komt natuurlijk omdat wij aan zee wonen. De wolken waaien weg. Vandaag heeft het ook wel geregend hoor. Goed voor die bloemknoppen. Ik zag dat de geadopteerde klimroos het ook is gaan doen. Die maakt ook nieuwe takken met bladeren.
Vanmorgen het gras gemaaid, doe ik weinig, want ik hou van vogels, ook in de tuin. Hoog gras is goed voor insecten en insecten zijn voer voor vogels. Dus maai ik het maar een paar keer per jaar. Ik voelde me toch schuldig. Allemaal insecten in de war. Ik zag sprinkanen, rupsen en vlinders ineens dakloos zijn. Heb wel wat laten staan, zodat ze kunnen verhuizen naar een ander stukje hoog gras.
Eind van de dag had ik weer online art journal les van Mariëtte Ciggaar. Wat een fijne activiteit vind ik dat. Het is mijn hobby. Moet ik nog even goed voor mezelf herhalen. Want ik ben al geïnteresseerd geraakt in goede potloden, waterverf verf, een schetsboek van kwaliteit. Dus die hobby word me nu bijna te serieus en ik wil zo graag een hobby.

Bloeiende tijden

Aan het genieten van de KCARS stimuleringsprijs die ik zondag won. Op de keukentafel staat een joekel van een bos bloemen als herinnering van het winnen. Mijn telefoon staat niet stil en internet stroomt over van mooie, en lieve berichten aan mij. In mijn atelier strijk ik mijn werk met pissebedden en de tuin staat nog steeds te bloeien, zelfs met nieuwe bloemknoppen.

Gewonnen! KCARS Stimuleringsprijs

Ik heb hem! riep ik naar mijn moeder die in het publiek stond. Ben blij en ontroerd.
Vanmorgen deed ik een strandwandeling om mijn hoofd wat te ontspannen. Keek naar de schelpen in de branding en vroeg me af hoeveel vier duizend eigenlijk is. Want de Stimuleringsprijs van KCARS is vier duizend euro. Mijn lievelingsnummer is vier. Twee keer vier is vieren.
Ik liep nog wat in de wind en was klaar voor de prijsuitreiking. Via mijn ouders ging ik naar het Hoofdpodium van Uitmarkt Schagen.
Eerst werd het juryrapport door de vakjury voorzitter Marianne van Beek voorgelezen en daar was ik al door ontroerd. Wethouder voor cultuur Puck de Nijs riep na tromgeroffel mijn naam. Friso Teerink overhandigde mij de check en daarna kreeg ik van Puck de Nijs een joekel van een bos bloemen. Jubel, jubel. Felicitaties. Meteen door voor een video-interview voor Schagen Plus door Joop Luten en daarna even rust en genieten van harp concert van Indy Nieborg en Halina Retico in de Grote kerk van Schagen.
Mijn moeder had de bloemen mee naar huis genomen en toen ik ze ging halen had ik ineens enorm zin om net als zij vroeger bij de berk in de achtertuin op de foto te gaan. De knipselmap werd erbij gehaald en dat was ook zo leuk. Die oude krantenartikelen van mijn ouders terug te zien van de tijd dat ze wonnen met handboogschieten.
Marcel, Teun en ik topten de dag af bij strandpaviljoen Struin in Camperduin met een heerlijke maaltijd met knalrode zonsondergang en een wonderbaarlijke maansverduistering. Wat een mooie dag. Ontzettend blij met al die mensen die mij steunen.

Pers, cake en Jan Mankes

De dag begon bij buuf Ank, zij is de dochter van de bakker, buurmeisje van mijn vader, nu van mij en een kennis van vroeger van het saxofoonspelen in Provadja Alkmaar. Waar ik in de jaren tachtig elke zaterdag bij Charley Nanlohy in zijn jazz workshop speelde. Verrukkelijke boterkoek had ik al eens bij haar mogen leren. Nu leerde ze me chipolata cake bakken, een recept geïnspireerd op een recept van haar vader.
Daarna gingen Mars en ik in Friesland een stevige etspers kopen en omdat we toch aan de overkant waren bezochten we de Jan Mankes expositie in museum Belvédère gewoon nog een keer. Want na het verlengen van de expositie was er nu de toegift. Een fijn inspirerende expositie. De expositie in de andere vleugel bezochten we ook nog een keer, met onder andere video-installaties van Nicolás Rupcich en Clint Baclawski. In de beeldentuin van het museum staat werk van Henk Visch.
Terug thuis was de cake bij Ank uit de oven gekomen en die moest geproefd. Verrukkelijk.

Rozenbottel toer

Met logé Marianne ging ik vorige maand fietsen door de duinen naar Den Helder. Dat vond ik zo mooi, vandaag deed ik het nog maar eens. Het werd een wolken, duinen, rozebottelfeest.
Terug in mijn atelier maakte ik een zwaan uit mijn serie Rare vogels. Met mooie groene naaigaren.

Regenboog wolken

Wolken en Rare vogels

De zee is weer anders, meer beweging, dus ook minder helder, troebel eigenlijk. Een mengsel van golven, zand en zee.

Terug naar weer een kust

Gisteren terug gekomen van Vlieland. Festival Into the great wide open was weer heerlijk. Vandaag festival tas opruimen, wandelen, was doen en 's avonds een fijne online Art journal workshop van Mariëtte Ciggaar.

Resultaten

Mopperen deed ik vorige week bij het saaie repeterende werk, van opplakken van mijn werk. Het waren dan ook meer dan dertig kleine werken die klaar waren om opgeplakt te worden. Veel want, ik had het stomme werk behoorlijk lang weten uit te stellen.
Het plakken, van mijn kleine werken uit de serie Rare vogels, op karton is dan wel stom werk, het resultaat is dat ze nu mooi strak blijven en klaar zijn voor de verkoop. Binnenkort ga ik experimenteren hoe het anders kan. Of eigenlijk kijken of het anders kan. Zonder dubbelzijdig plakband te gebruiken. En misschien kom ik van mijn gemopper terug en ga ik gewoon voor altijd door met mijn Rare vogels op karton plakken. Dit zijn ze.

Into the great wide open 2025

Dat was weer een fijn Into the great wide open festival. Muziek, punk, folk, zielige muziek, drum & bass, kunst, installaties, kunstnachtroute, wol, wind, natuur, zee, dennen, vrienden, licht, verbinding, bier, okonomiyaki, lopen, dansen, varen, praten, luisteren, liefde, plezier, dennenappels schieten met kruisboog en vrij en los zijn.

Tekenkabinet

We hadden een dag over, want we gingen later naar Vlieland. Dus konden we de expositie van Tekenkabinet georganiseerd door Manja van der Storm in Amsterdam bezoeken. Misschien omdat ik nu al meer dan een jaar elke week teken bij de online tekenlessen van Mariëtte Ciggaar, maar ik ging aan. Enorm geïnspireerd en hebberig ben ik geworden. Werk van onder andere Rosemin Hendriks, Kim Streur, Kate van Harreveld, Astrid van den Berg, Monique van Stokkum, Wilma Stegeman, Manja van der Storm en Henrique van Putten. Naar huis met de catalogus en de 8 x 8 teken performance van Engel P-Luck topte het af.
Omdat we vakantie vieren namen we ook nog bij Soulfood verukkelijke Surinaamse nasi mee naar huis.

Ook stom werk

Ik kan niet alleen maar met mijn werk stralen in een tijdschrift. Bij mijn serie Rare vogels hoort ook dom werk. Dom is wel de grootste belediging die ik kan horen. Van alles kun je tegen me zeggen. Het raakt me, maar dom, dat snijd door alles heen. Hoe kan dat toch? Waarom wil ik het allerliefst intelligent zijn? Geen idee. Maar goed, dom werk is dus echt stom werk. De kleine werken van deze serie krijgen als versteviging een stuk karton aan de achterkant. Dat is zo gegroeid toen iemand zei dat er nog wat mee gedaan moest worden voor ze voor meer dan vijftien euro verkocht konden worden. Dat bedrag vond ik echt absurd weinig. Daar gaat het nu helemaal niet over. Ik dacht er wel vandaag aan terug. Tijdens mijn stomme werk.
Omdat ik eigenlijk het werk zo puur onder de naaimachine vandaan het mooiste vind. Klaar, nog een keer strijken en dan met twee spelden de muur in.
Goed, zo is het ontstaan, er zit nu al vijf jaar een stuk karton achter geplakt. Dat karton snijd ik op maat, net als het dubbelzijdige tape. Dus twee keer kleine rechthoekjes snijden met de guillotine papiersnijder. Daarna pulken en plakken. Niks aan. Stom om te doen. Helder wat ik er van vind? Haha.
Plus het is ook nog eens nieuw materiaal, en ik heb plastic afval. Terwijl ik met tweedehands materialen werk. Dat klopt ook niet. Als je een tip hebt hoe het anders kan met die kleine werken uit mijn serie Rare vogels, laat het me weten.
Begin van de avond weer online art journal workshop van Mariëtte Ciggaar en daarna uit eten op het strand. We zouden nu al op Vlieland zijn, dat liep anders. Dus gunnen Mars en ik onszelf elke dag uit eten op het strand hier in Callantsoog. Vandaag aten we bij Vos en dronk ik Moersleutel bier, past wel goed in het teken thema. Goed, das wat mijn hoofd er van maakte. Ik lees op het bord Moersleutel bier. Mijn hoofd maakt in korte tijd een heel rijtje wat eindigd op mijzelf: Moersleutel, moer, moerstaal, moedertaal, moeder, je moeder, ik ben een moeder.

Knip eens in oud werk

Ontevreden keek ik er al een tijdje naar. Van het frame gehaald. Vandaag aan stukken geknipt. De mooiste delen bewaard. Daar kan ik misschien nog wat mee.

Bewolkt

Interview in Textiel Plus

Het magazine Textiel Plus heeft ook een x in de naam. Ik denk aan mijn X die ik op mijn werk naai en aan vier x vier is vieren. Thema van deze uitgave is Oog voor natuur. Ik werd uitgenodigd voor een interview. Blij met het artikel. Een tijdje terug werd ik geïnterviewd door Moniek Spaans, wist de details waar we het over gehad hebben niet meer. Ze heeft er een mooi stuk van gemaakt.
Vandaag wandelen aan zee en administratie. Gelukkig lag het blad op tafel, kon ik er af en toe even in kijken.
Over x-jes geschreven, ook bij de administratie voor de belastingaangifte kwam ik aardig wat x-jes tegen. Ook minnen, plussen en procenten. Ja ook punten en komma's. Een heel scala aan tekens.
Ik blader nog een keer naar mijn interview in het blad met een de T, een X en een Plus. De administratie is bijna klaar.